Yeliz Yıldız

“Adım kadar ebruli bir rüya gibiydi hayat denen sahnede bendenize ayrılan yer. Evlatların kimiönümden öylece geçip gitti, kimi seyirci koltuklarını kâh doldurup kâh boşaltmakla yetindi. Kimi isesahneme çıkıp oyundan bir renk, bir perde olmayı seçti. Perdeler belki de büsbütün başkarenklerdeydi an..